- σφυρήλατος
- ος, ο[ν] кованый
Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό. И.П. Хориков, М.Г. Малев. 1980.
σφυρήλατος
Смотреть что такое "σφυρήλατος" в других словарях:
σφυρήλατος — (I) η, ο / σφυρήλατος, ον, ΝΜΑ (για μέταλλα) αυτός που έχει σφυρηλατηθεί, που έχει υποστεί κατεργασία με σφυρηλασία αρχ. 1. μτφ. α) αυτός που είναι τόσο σκληρός ή τόσο στερεός σαν να έχει συγκροτηθεί από σίδηρο (α. «φιλίαν... σφυρήλατον», Πλούτ.… … Dictionary of Greek
σφυρήλατος — σφῡρήλατος , σφυρήλατος wrought with the hammer masc/fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σφυρήλατον — σφῡρήλατον , σφυρήλατος wrought with the hammer masc/fem acc sg σφῡρήλατον , σφυρήλατος wrought with the hammer neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ελατός — I Όνομα μυθολογικών προσώπων. 1. Γιος του Αρκάδα από την κόρη του Aμύλκα, Λεάνειρα, ή από τη νύμφη Χρυσοπέλεια, αδελφός του Αγάνα και του Αφείδαντα, πατέρας του Στύμφαλου, του Αιγύπτου, του Περσέα, του Κυλλήνα και της Ισχύος, από τη Λαοδίκη. Ήταν … Dictionary of Greek
ολοσφυρήλατος — ὁλοσφυρήλατος, ον (Α) αυτός που έχει σφυρηλατηθεί καθ ολοκληρίαν, ο σφυρηλατημένος ολόκληρος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὁλ(ο) * + σφυρήλατος] … Dictionary of Greek
πληκτός — ή, όν, Μ [πλήσσω] χτυπημένος, σφυρήλατος («χαλκώματα πληκτά») … Dictionary of Greek
σίδηρος — Χημικό στοιχείο με σύμβολο Fe·ανήκει στην όγδοη ομάδα του περιοδικού συστήματος, έχει ατομικό αριθμό 26, ατομικό βάρος 55,85, σημείο τήξης 15300C, σημείο ζέσης 27350C, ειδικό βάρος 7,86, τέσσερα σταθερά ισότοπα και τρία ραδιενεργά. Ο σ. μεταξύ… … Dictionary of Greek
σφυρηλατώ — σφυρηλατῶ, έω, ΝΜΑ [σφυρήλατος (Ι)] κατεργάζομαι τα μέταλλα με τη σφύρα, σφυροκοπώ νεοελλ. μτφ. διαπλάθω τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου με επίμονη άσκηση («η άσκηση και οι δυσκολίες σφυρηλατούν τον χαρακτήρα τών παιδιών») … Dictionary of Greek
σφυρόκτυπος — ον, Μ [σφυροκτυπῶ] σφυρήλατος … Dictionary of Greek
τυπίας — ὁ, Α (για μέταλλα) σφυρήλατος. [ΕΤΥΜΟΛ. < τύπος + κατάλ. ίας (πρβλ. τροχ ίας)] … Dictionary of Greek
χτυπητός — και κτυπητός, ή, ό, Ν [χτυπώ / κτυπώ] 1. αυτός που έχει παρασκευαστεί με χτύπημα, χτυπημένος (α. «χτυπητό αβγό» β. «χτυπητή ζύμη») 2. (σχετικά με μέταλλα) σφυρήλατος 3. αυτός που έχει δεχθεί χτυπήματα, δαρμένος («τόν έκαναν χτυπητό») 4. αυτός που … Dictionary of Greek
